Als moeder van Suzanne, een dochter met verstandelijke beperking, maakt Zazzy gewone dingen op een bijzondere manier mee.
Tijdens mijn zwangerschap van Marcel, Suzannes broertje, werd ons duidelijk dat de ontwikkeling van peuter Suzanne niet vanzelfsprekend verliep. Al had ik mijn twijfels vanwege Suzannes late eerste woordjes, kruipen en lopen: mijn ongerustheid werd weggewuifd. Wanneer je kind op alle fronten een afwijkend tempo heeft, vraag je je af of dit normaal is.
Na de nodige onderzoeken viel bij Suzanne de term ‘verstandelijk beperkt’. Aan de ene kant verdrietig, aan de andere kant een opluchting dat onze vermoedens werden bevestigd. Ons tweede kind was al op komst, ons ongerust maken over eventuele gevolgen was zinloos. Marcel werd blij ontvangen en was een aanwinst voor ons gezin. Suzanne vond haar kleine broertje interessant. Ze ‘waste’ zijn voetjes in het badje ’s morgens. Tijdens voedingstijden lazen we samen boekjes.
Kopietje
Suzanne kopieerde in eerste instantie babyvaardigheden van haar broertje. Bij ons rees de vraag of dit haar ontwikkeling schaadde, maar legden ons erbij neer. Later kon Suzanne meer leeftijdsadequate dingen van hem leren. Zo geschiedde. Het belangrijkste vonden wij spelen en de taalontwikkeling. Inderdaad nam ze ideeën van hem over. Haar ontwikkeling kreeg een boost door haar broertje. Wonderlijk dat deze uk ons kon helpen zijn zus op gang te krijgen.
Extra steuntje
Zonder dat Marcel het besefte, hadden we veel aan hem. Wanneer ze samen bij opa en oma logeerden, fungeerde hij als tolk. Hij vertelde hen wat Suzanne bedoelde. Gelukkig is haar taalontwikkeling met veel logopedie en oefenen verbeterd. Hij hoefde nooit op haar te passen, alleen vroegen we of hij ons wilde waarschuwde als er iets was bij het buitenspelen. Hij is zorgzaam voor zijn zus, maar de verantwoordelijk voor haar ligt bij ons.
Betrokkenheid
Naarmate de kinderen ouder werden, dacht onze zoon mee over kleine en grote problemen waar we tegenaan liepen en gaf hij advies. Zijn betrokkenheid en meedenken over oplossingen waren een steun voor ons. Een jonger persoon kijkt anders tegen zaken aan dan ouders. Bij ons ingesleten gewoontes vielen hem op en hij adviseerde dan om iets anders aan te pakken.
Nu broer en zus volwassen zijn, is het voor ons fijn te weten dat hij inschat wat goed is voor Suzanne. Al is het niet zijn verantwoordelijkheid om voor haar te zorgen, een extra oogje om haar wel en wee bij te sturen waarderen wij zeer.